Ülkemiz ahududunun anavatanı olması nedeniyle ahududu yetiştiriciliği bakımından son derece uygun bir konumda bulunmaktadır. Son yıllara kadar önemsenmemiş bir tarım kolunu oluşturmasına karşın, bugün gerek büyük işletmelerde, gerek aile işletmelerinde gerekse ara ziraati olarak yetiştiriciliği önem kazanmıştır. Taze tüketimi yanında meyve suyu, dondurma, pastacılık, derin dondurma gibi sanayiye yönelik tüketim şekilleriyle de ahududu, ülkemizde önemli bir yetiştiricilik dalı olmaya aday bir meyve türü olma yolundadır.

 

Geniş tüketim yelpazesi yanında yetiştiriciliğinin de oldukça kolay olması ahududu yetiştiriciliğinin önemini daha da artırmaktadır. Ahududu fidanının üretimi kolay ve maliyeti düşüktür. Anaç ve teknik bir bilgi isteyen aşı sorunları yoktur. Yine budama işlemleri de, ahududu bitkilerinde kolay öğrenilebilir ve uygulanabilir özelliktedir. Köklerinin çok yılık olmasına rağmen gövdelerinin 2 yıllık olması ve her yıl yenilenmesi, diğer meyvelerde görülmeyen özel bir karakterdir. Diğer üstün bir özelliği de dikimden sonra kısa sürede meyve vermeye başlamalarıdır.

​

Meyve ağaçları gibi yüksek boylu ve sebzeler gibi yer de olmadığından bakımları ve hasatları kolaydır. Hasat dönemi 4-6 haftalık bir süreye yayıldığından, iş gücü ihtiyacının birkaç günde yoğunlaşması durumu olmamaktadır. Ahududunun insan sağlığı açısından önemi büyüktür. Ahududunun şeker yapısı levülöz tipinde olduğundan şeker hastaları kullanabilir. Romatizmalılar için meyveleri faydalı olup suyu da soğuk algınlığı ve ateşli hastalıklarda yararlıdır. Meyvelerinden elde edilen şurup, eczacılık tekniğinde ilaçlara tat ve koku vermede kullanılır. Meyvesi organik asitler, şekerler ve C vitamince zengindir. İştah açıcı, idrar söktürücü, bağırsak temizleyici ve kuvvet verici olarak taze halde kullanılır.

​

Ahududu bitkisinin kökleri, ‘saçak kök’ yapısındadır. Çok sayıda ve sıkı bir şekilde oluşmuş ince köklere sahiptir. Uygun toprak koşullarında kökleri 1-1,5 m derinliğe ulaşabilirler. Ahududu bitkisinin gövdeleri kök boğazında bulunan adventif (yan) gözlerden sürerler. Bunlara genç sürgün, yılık sürgün veya ilk sürgün denir. İkinci yıl bu sürgünler çiçek açar, meyve verir ve sonra kururlar. Genelde bol güneşli, rüzgardan korunmuş, yeterli toprak rutubeti olan yerler ahududuları için en uygun alanları oluştururlar. Soğuklama ihtiyacı (+7 o C’nin altında) en az 800 saat olup bazı çeşitler de 1700 saate kadar çıkabilmektedir. Meyve olgunluk dönemi Haziran-Ağustos aylarında gerçekleşmekte, sonbahar erken donları fazla etkili olmamaktadır.

 

Ahududu yetiştiriciliği; organik maddelerce zengin, derin, geçirgen, hafif veya orta bünyeli, su tutma kapasitesi yüksek, hafif asitli veya nötr topraklarda başarılı şekilde yapılır. Sürekli toprak nemi sağlanmış olmalıdır. Fazla kireçli ve tuzlu topraklar uygun değildir. Toprak derinliği en az 1 m olmalıdır. Ahududuları; tohum, kök sürgünleri, uç daldırma, yaprak-göz çelikleri, kök çelikleri ve doku kültürü yöntemiyle çoğaltılabilir. Ahududu bahçesi, kış ayları çok sert geçmeyen bölgelerde geç sonbahar ve kış aylarında tesis edilir. Ancak kış aylarında şiddetli don olayları görülen bölgelerde, erken ilkbahar dikimi daha uygundur.

 

Ahududuları için en uygun dikim mesafeleri genelde sıra üzeri 0,6 - 1,2 m ve sıra arası 2,1 - 2,7 m olmalıdır. Sıra aralarının traktörle işlenmesi halinde bu mesafeler 3 m’ye kadar çıkabilir. Ahududu yetiştiriciliğinde yaygın olarak çit sistemi kullanılır. Fidanlar sıra üzeri hangi aralıklarla dikilirse dikilsin sonuçta bunların arası, her yıl yenilenen sürgünlerle birkaç yıl içinde dolar ve çit şeklini alır. 30 - 60 cm eninde oluşturulan çit boyunca sürgünler 10 - 20 cm aralıklarla dizilirler. Bütün üzümsü meyvelerde olduğu gibi ahududunun hasat zamanının tespiti özel bir önem taşımaktadır. Bunun nedeni, bu meyvelerin belli bir dönemden sonra çok hızlı büyümeleri yanında, olgunluktan sonra da dış etkenlere karşı çok duyarlı olmalarıdır. Ahududuların da meyve hasadı birkaç gün gecikecek olursa çok çabuk yumuşar ve bozulur. Hasat zamanının tespitinde meyvelerin çeşide has renk ve iriliği alması, bitkiden kolayca ayrılması, yeterli yumuşaklığa sahip olması gibi kriterler dikkate alınırlar.

 

Ahududuları genellikle dikimlerinden 3 - 4 yıl sonra tam verime geçmektedirler. Ekonomik ömürleri 10 yıl kadardır. Diğer meyvelerde görülen gençlik devresi diğer üzümsü meyvelerde olduğu gibi ahududuların da da görülmez. Tam verim için beklenen 3 - 4 yıl yeterli sayıda sürgün elde etmek içindir. Ahududu yetiştiriciliğinde en fazla iş gücü hasatta gerekir. Bir işçi saatte 5 - 8 kg ahududu toplayabilmektedir.

 

Ahududunda hasat haftada 2-3 kere olmak üzere, yılda bir ürün veren çeşitlerde 4-5 hafta, iki kez ürün verenlerde ise 10 - 11 hafta kadar devam etmektedir. Toplama için en uygun zaman, sabahın erken saatleri ile saat 10’a kadar olan devredir. Meyveler, baş parmak ile işaret ve orta parmağın yardımıyla toplanmalı ve zedelenmemelidir. Ahududunun taze tüketimlerinin yanında endüstriye uygunluğu nedeniyle ekonomik olarak önem kazanmıştır. Meyve suyu ve içki sanayisinin en gözde meyvelerinden birisidir. Konservecilikte, derin donduruculukta, pasta ve şekerleme alanlarında, reçel, marmelat ve dondurmacılıkta vb. gibi sahalarda çok yoğun tüketilmektedir.